Vissen en andere zeedieren

Miljarden vissen en ander zeedieren worden elk jaar gedood voor voedsel. Ondanks het feit dat deze dieren zenuwstelsels hebben die vergelijkbaar zijn met ons eigen en pijn kunnen voelen, worden ze meestal gedood zonder enig respect voor hun welzijn. Ze worden zelfs het fundamentele recht op bescherming ontzegd dat is toegewezen aan landdieren die worden gefokt voor voedsel. Vissen ondergaan hierdoor afgrijselijk leed in netten, aan het uiteinde van haken en op het dek van vissersboten – ze sterven een langzame verstikkingsdood of worden opengesneden terwijl ze nog bij bewustzijn zijn.

Ook veroorzaakt de eetlust van mensen voor vis en zeevruchten een zorgwekkende belasting op het milieu. Vissersboten beroven ’s werelds oceanen en laten ze leeg, levenloos en op de rand van ecologische ineenstorting achter.

Vrienden, niet voedsel

Omdat ze er anders uitzien dan ons en schubben hebben in plaats van huid en kieuwen in plaats van longen, worden vissen vaak verkeerd begrepen. Maar we hebben veel dingen gemeen met de dieren die onderwater leven – ze leven bijvoorbeeld vaak in complexe sociale groepen, hebben verschillende persoonlijkheden, zijn in staat om te leren en nieuwe informatie te onthouden, ontwikkelen diepe persoonlijke relaties en ervaren pijn en angst als ze letsel wordt toegebracht. Ze tonen genegenheid door tegen elkaar te wrijven en communiceren met een reeks van laagfrequente geluiden.

Vooraanstaande wetenschappers zijn het erover eens dat vissen pijn voelen. Zoals bioloog Victoria Braithwaite schrijft: “Er is evenveel bewijs dat vissen pijn voelen en lijden, als er is voor vogels en zoogdieren” – een conclusie nauwelijks verrassend voor een ieder die heeft gezien hoe een vis vecht voor zijn of haar leven, nadat hij of zij uit het water is getrokken.

Moord zonder genade

Vissers zullen de vissen die ze hebben gevangen op stapels ijs op het dek gooien, om langzaam te verstikken, te bevriezen of te worden verpletterd – een vreselijk wrede en langzame manier om te sterven voor deze koudbloedige dieren. Wetenschappers schatten dat het wel 15 minuten kan duren voordat ze het bewustzijn verliezen. Bij andere vissen worden de kieuwen afgesneden of hun keel en buik opengesneden terwijl ze nog steeds in leven zijn, op dekken overspoeld met bloed.

Vissen die uit diepe wateren worden getrokken, lijden vaak aan te snelle decompressie, waardoor hun zwemblazen kunnen scheuren, hun ogen uit de oogholte kunnen springen of hun interne organen door hun mond eruit kunnen komen. En bij de ‘vang en vrijlaten’ vismethode overleven tot 43 procent van de vissen het niet, na op traumatische wijze aan een haak te zijn gespietst op een haak en omhoog te zijn gehesen uit hun natuurlijke omgeving.

Genoeg vis in de zee?

Omdat mensen miljarden vissen uit de zee vangen, neemt het aantal vissen drastisch af, en vele soorten zijn met uitsterven bedreigd. Ook brengen commerciële vissersvaartuigen onnoemelijke schade aan het mariene milieu. Enorme trawlers met netten ter grootte van een voetbalveld, vernietigen koraal en mariene planten op de zeebodem en scheppen al het leven op hun pad, met inbegrip van zee-egels, dolfijnen, krabben, schildpadden en zeehonden. In de lange-lijnvisserij rollen schepen lijnen uit die wel 120 kilometer lang kunnen zijn met daar aan vast dodelijke haken met aas. Gigantische drijfnetten zijn onzichtbaar voor de meeste vissen en hangen in het water als een ‘muur des doods’, dat elk dier dat erin zwemt verstrikt.

Kweekvisindustrie

Bijna 50 procent van de geconsumeerde vis in Nederland komt van viskwekerijen waar vissen, net als alle landbouwhuisdieren, intense opsluiting, smerige omstandigheden, mishandeling en hoge niveaus van ziekten en parasieten zoals caligidae, moeten verdragen. Opgesloten in onderwaterkooien, krijgen vissen nooit de kans om vrij rond te zwemmen of gebruik te maken van hun natuurlijke instincten, zoals de krachtige drang van de zalm om elk jaar stroomopwaarts te migreren. Ook kunnen ze worden gedood door te worden doodgeknuppeld of doordat hun kieuwen worden doorgesneden zonder enige verdoving.

Viskwekers overal in de wereld voegen chemicaliën en antibiotica toe aan visvoer in een poging om de schadelijke gevolgen van overvolle omstandigheden tegen te gaan, en middelen die de groei op onnatuurlijke wijze versnellen. Deze stoffen zijn schadelijk voor de vissen zelf, voor de mensen die vervolgens hun vlees inslikken en voor de lokale omgeving, omdat water verontreinigd raakt. Ook is het kweken van vis niet duurzaam: voor het kweken van een zalm in een kwekerij is bijvoorbeeld drie keer het gewicht van in het wild levende vis nodig om te worden gebruikt als voer voor de kweekvis.

Wreedheid tegen schaaldieren

Kreeften en krabben gebruikt voor voedsel worden vaak onderworpen aan een van de wreedste lotsbestemmingen waaraan een dier kan lijden: levend gekookt worden. Volledig bij bewustzijn worden ondergedompeld in een pan met kokend water, veroorzaakt deze levende dieren net zoveel pijn als u zich kunt voorstellen. Ze tonen dit door een minuut lang in doodsangst verwoed aan de zijkanten van de pan te krabben voordat ze sterven.

Ook hakken sommige koks stukken van hen af of verwijderen hun scharen zonder verdoving. En alvorens te worden gedood, worden kreeften, die normaalgesproken solitair zijn, bovenop elkaar gestapeld in kleine tanks. Hun scharen worden samengebonden, om te voorkomen dat ze elkaar openscheuren doordat ze tot waanzin worden gedreven door de intense, onnatuurlijke opsluiting.

Gifstoffen? Vis en uw gezondheid

Vissen leven vaak in water dat zo vies is, dat u het nooit zou drinken. Hun lichamen absorberen een giftige mix van bacteriën, verontreinigende stoffen en zware metalen – die vervolgens worden doorgegeven aan een ieder die ze eet. Door industriële vervuiling kunnen zeevruchten zoals tonijn hoge niveaus van kwik bevatten, dat bij mensen soms kwikvergiftiging veroorzaakt: symptomen zijn haarverlies, cognitieve stoornissen en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten.

Wat betreft de gevierde gezondheidsvoordelen van omega-3 essentiële vetzuren: het is perfect mogelijk om veel van deze uit plantaardige bronnen te verkrijgen. Walnoten, lijnzaad, sojabonen en bloemkool bevatten allemaal deze vitale voedingsstoffen, zonder een giftige dosis van chemicaliën en wreedheid.

Wat u kunt doen

Het is simpel – stop met het eten van zeevruchten. U zult het leven van veel dieren redden en de winst verminderen van een wereldwijde industrie die miljoenen levende wezens per dag schaadt en verantwoordelijk is voor het vernielen van ons milieu.

Terwijl u toch bezig bent, waarom geeft u niet het eten van alle dierlijke producten op en neemt u volledig afstand van wreedheid? Leg onze 30-dagen Veggie Eed af om vandaag nog aan de slag te gaan.

FEITEN

• Negentig procent van grote vispopulaties zijn in de afgelopen 50 jaar uitgeput.
• De visserij-industrie is de grootste doder van dieren ter wereld. Het is geschat dat per jaar meer dan 1 triljoen vissen door mensen worden gedood.
• Hoewel ze geen stembanden hebben, maken vissen lage geluiden om met elkaar te communiceren, door hun tanden en botten te laten rammelen, hun spieren te trillen en andere delen van hun lichaam te gebruiken.
• Net zoals mensen rechts- of linkshandig kunnen zijn, zijn kreeften ook rechts of links geschaard.
• Naar schatting sterven elk jaar 300.000 walvisachtigen (walvissen, dolfijnen en bruinvissen) als ‘bijvangst’ doordat ze verstrikt raken in visnetten. Ook sterven veel vogels, zeehonden en schildpadden aan verwondingen veroorzaakt door visnetten en vistuigen.