Bezorgd over de oceaan? Plastic rietjes zijn maar het topje van de ijsberg
Tegenwoordig zijn meer mensen dan ooit zich bewust van plastic afval in onze oceanen. Overal op sociale media richten goedbedoelde campagnes zich op dingen zoals plastic wegwerp-rietjes, waarvan is aangetoond dat ze een risico vormen voor waterdieren zoals zeeschildpadden. Maar als je het belangrijk vindt om dieren in de oceaan te beschermen, kijk dan niet alleen naar je drinkrietje – kijk naar je bord. In feite is het eten van vis vele malen schadelijker voor onze oceanen dan het rietje in je frisdrank.
In een recent Bloomberg-artikel is te lezen dat, zelfs als alle plastic rietjes aan onze kustlijnen vannacht in onze oceanen terecht zouden komen, die minder dan 1 procent van het plastic afval zouden uitmaken dat naar schatting jaarlijks de mariene ecosystemen binnendringt. Wegwerpplastic zoals tasjes, rietjes en ander afval veroorzaakt ongetwijfeld vervuiling, maar in werkelijkheid is het achtergelaten vistuig dat in een recent rapport “de schadelijkste vorm van oceaanafval voor dieren” wordt genoemd. Dit achtergelaten vistuig – ook wel bekend als “spookvisserij” – verminkt en doodt elk jaar miljoenen zeedieren.
The photos are heartbreaking ? More than 700,000 TONS of fishing gear is left in the ocean each year. It’s KILLING & MUTILATING millions of sea animals. https://t.co/5S2vO8MEEC
— PETA ? (@peta) 30 maart 2018
Het probleem wordt duidelijk uitgedrukt door de drijvende vuilnisbelt in de Stille Oceaan voor de westkust van de Verenigde Staten, die dubbel zo groot is als Frankrijk en ongeveer 88.000 ton weegt. Hoewel dit enorme gebied vol plastic zit, net als onze oceanen in het algemeen, bestaat het grootste deel van dat gewicht niet uit rietjes. Wetenschappers schatten dat 46 procent van de massa van de vuilnisbelt alleen samengesteld is uit visnetten. En andere soorten vistuig zijn goed voor het grootste deel van het resterende gewicht. Dus terwijl veel mensen proberen te helpen door herbruikbare boodschappentassen te kopen en petities te ondertekenen om plastic wegwerprietjes te verbieden, moeten mensen die vissen (of vis eten) zichzelf ook met nieuwe ogen bekijken. Het is simpel: minder visserij betekent minder vistuig – achtergelaten of anderszins.
Je kunt geen vis eten en jezelf milieuactivist noemen
Commerciële vissers gebruiken tegenwoordig enorme netten, treilers genoemd, in combinatie met elektronische apparatuur en satellietcommunicatie om vis te volgen. Deze enorme netten, soms kilometers lang, strekken zich uit over de oceaan en slokken alles en iedereen op, inclusief schildpadden, zeevogels en dolfijnen. ‘Niet-doelsoorten’ zoals deze zijn goed voor 40 procent van de totale wereldwijde visvangst en de netten verwoesten kwetsbare ecosystemen die toch al gevaar lopen door de gevolgen van klimaatverandering.
Ghost fishing gear takes a growing global toll on ocean wildlife: https://t.co/sYm5GaoNko @PNS_News @GGGInitiative pic.twitter.com/FKgJhFfxzP
— Ken Peterson (@aquaken) 22 maart 2018
Smithsonian magazine berichtte dat er wereldwijd jaarlijks tussen de 10 en 100 miljard gekweekte vissen worden gedood en nog eens 1 tot 3 biljoen vissen in het wild worden gevangen. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN haalt 35 procent van de vis die in de oceaan gevangen wordt zelfs het bord niet.
Tegenwoordig overtreft het aantal vissen dat in een jaar tijd wordt gedood het totale aantal mensen dat ooit heeft bestaan.
Vissen op aquacultuurbedrijven hebben het niet beter
Zelfs als alle gebruikte plastic voorwerpen uit onze oceanen zouden worden gehaald, zouden mariene soorten nog steeds op enorme schaal lijden als gevolg van mensen die vis eten. De commerciële viskwekerij groeit zo snel dat de helft van de vissen die gedood worden voor voedsel nu het grootste deel van hun leven doorbrengen in vuile bassins of verblijven waar infectie en parasieten welig tieren. Geschat wordt dat tegen 2030 bijna tweederde van de vis die voor voedsel wordt geslacht, op deze smerige, door ziektes geteisterde fokkerijen zal leven en zal sterven.
Seek vegan! No fish wants to die for someone else’s dinner ?It’s also worth mentioning that toxins are present in both wild and farmed fish: https://t.co/beT2zhXHpT
— PETA ? (@peta) 8 juli 2018
We kunnen allemaal ons steentje bijdragen om oceaandieren te helpen
Natuurlijk kunnen we allemaal helpen om plasticvervuiling te verminderen door eenvoudige aanpassingen te maken, zoals het gebruik van herbruikbare boodschappentassen, het vermijden van plastic rietjes en het weggooien van afval in daarvoor aangewezen gebieden. Maar als we deze dieren echt willen helpen en verder leed willen voorkomen, moeten we elke dag weer milieuvriendelijk gedrag vertonen. Dat betekent dat we moeten weigeren de visserijsector te steunen, die gruwelijk wreed is tegen dieren en gevaarlijk is voor het milieu.
