Ongecontroleerde bevingen en verlamming: Het lijden van apen in Parkinson-experimenten
Stel je voor dat experimentatoren je drogeren, zodat je zweeft tussen bewusteloosheid en bewustzijn, en vreemde cellen in je hersenen injecteren. Stel je de pijn voor van opzwellende hersenen en de verwarring door het verlies van je gezichtsvermogen. Beeld je in dat je vervolgens uit je kooi wordt gehaald om te worden gedood en ontleed. Dit is de akelige realiteit voor apen die worden gebruikt in Parkinson-experimenten.
De ziekte van Parkinson komt niet voor bij apen, dus waarom onderwerpen sommige experimentatoren deze dieren nog steeds aan zulke wrede, verspillende en gevaarlijke testen? Lees verder om te ontdekken welke schrijnende ervaringen apen ondergaan in Parkinson-experimenten, waarom deze aanpak slechte wetenschap en een verspilling van middelen is, en hoe je dieren in laboratoria kunt helpen.
Experimentatoren beschadigen opzettelijk de hersenen van apen
Als de ziekte van Parkinson niet voorkomt bij apen, hoe kunnen experimentatoren het dan bestuderen? Het antwoord is sinister: experimentatoren injecteren opzettelijk jonge en gezonde dieren met giftige stoffen die specifiek zijn ontworpen om hun neuronen te vernietigen en hun hersenen te beschadigen – dit alles in een grove poging om de symptomen van de ziekte van Parkinson na te bootsen.
Als gevolg hiervan ontwikkelen deze dieren ernstige beperkingen. Ze verliezen de controle over hun bewegingen, verstijven van angst en pijn, of nemen dwangmatig onnatuurlijke gehurkte houdingen met hun hoofden omlaag hangend. Vervolgens worden ze onderworpen aan nog meer pijnlijke handelingen.
Parkinson-experimenten zijn een hel voor apen
In Parkinson-experimenten ondergaan apen zoals penseelaapjes en makaken een reeks gruwelijke behandelingen en onuitsprekelijk lijden. Dit gebeurt er achter de gesloten deuren van laboratoria.
Experimentatoren plaatsen buisjes in de schedels van de apen en injecteren vreemde cellen rechtstreeks in hun hersenen, terwijl ze op een ruwe manier mogelijke behandelingen voor mensen onderzoeken. Deze praktijken veroorzaken ongetwijfeld aanzienlijke ongemakken, pijn en emotionele stress voor de apen. In andere onderzoeken doen experimentatoren halsbanden om de nek van de apen om hun bewegingen te monitoren en dwingen ze hen om uitputtende en onnatuurlijke taken uit te voeren, zoals bijna dagelijks op loopbanden rennen of marshmallows uit plastic doosjes halen.
Sommige apen ervaren extreme neurologische symptomen, zoals ongecontroleerde trillingen, verlamming van lichaamsdelen en onwillekeurig rondjes draaien. Anderen krijgen een beroerte, waardoor ze verlamd raken aan een kant van hun lichaam, een starende blik hebben en overweldigend lusteloos zijn. Veel van deze dieren lijden zo intens dat ze geëuthanaseerd moeten worden om een einde te maken aan hun pijn. Degenen die overleven worden in leven gehouden om te herstellen, om vervolgens opnieuw te worden gebruikt in meer wrede en angstaanjagende experimenten, waarschijnlijk voor de rest van hun leven.
Apen gebruiken om de ziekte van Parkinson te ‘bestuderen’ is slechte wetenschap
Veel experimentatoren gebruiken jonge knaagdieren en apen om ziekten te bestuderen die gerelateerd zijn aan veroudering. Deze praktijk maakt het minder waarschijnlijk dat hun bevindingen nuttig zullen zijn voor het begrijpen van menselijke aandoeningen.
Dergelijke studies slagen er niet in de complexiteit van de ziekte van Parkinson volledig te representeren of bij te dragen aan de ontwikkeling van toekomstige neuromodulatiebehandelingen. Diermodellen van neuropsychiatrische stoornissen en neurodivergentie schieten vaak tekort omdat ze de oorzaken van deze stoornissen bij mensen niet nauwkeurig weerspiegelen. Ze kunnen belangrijke anatomische, biochemische of gedragskenmerken niet nabootsen en hun resultaten voorspellen daarom niet betrouwbaar hoe behandelingen bij mensen zullen werken.
Kortom, het gebruik van dieren in deze testen is tijd- en geldverspilling en vertraagt de ontwikkeling van een broodnodige behandeling voor de ziekte van Parkinson.
Er zijn al dierproefvrije doorbraken geweest in het onderzoek naar de ziekte van Parkinson
Vooruitstrevende wetenschappers ontwikkelen humane, moderne en effectieve dierproefvrije methoden, zoals menselijke weefselmodellen, 3D-printen, geavanceerde beeldvormingstechnieken en organen-op-chips. De Europese Commissie’s Joint Research Centre heeft een uitgebreide kennisbank samengesteld met gedetailleerde beschrijvingen van 568 dierproefvrije modellen die specifiek worden gebruikt voor onderzoek naar neurodegeneratieve ziekten, wat de groeiende potentie van deze innovatieve benaderingen aantoont. Er had allang overgeschakeld moeten worden op humane methoden voor onderzoek gericht op het begrijpen van ziekten en de ontwikkeling van medicijnen.
Apen in laboratoria hebben je hulp nodig
Sluit je aan bij de groeiende beweging tegen alle dierproeven – Voeg je naam toe aan deze dringende petitie:
Wil jij dieren helpen die lijden in laboratoria en elders, doe dan nu alsjeblieft een broodnodige donatie om PETA’s belangrijke werk te steunen:
