Wereldgiraffedag en de oplichterij van de dierentuinindustrie
Eerder dit jaar meldde het tijdschrift Smithsonian dat “Jarenlange vernietiging van leefgebieden en stroperij ertoe heeft geleid dat het aantal giraffen met 30 procent is afgenomen, waardoor ze voor het eerst in de kwetsbare categorie zijn geplaatst.” Als je kijkt naar de vrijwel constante aanvoer van babygiraffen in dierentuinen in Europa, realiseer je je misschien niet dat ze een bedreigde diersoort zijn.
Dierentuinen plaatsen op sociale media berichten over Wereldgiraffedag en doen je daarmee geloven dat zij het enige redmiddel zijn van veel van de soorten die ze opsluiten. Maar dieren worden bijna nooit vrijgelaten uit Europese dierentuinen – en als dat wel gebeurt is het zelden een succes, omdat de dieren in gevangenschap zijn grootgebracht en daarom niet zijn voorbereid op het leven in hun natuurlijke omgeving.
Daarom zijn fokprogramma’s in werkelijkheid niet gericht op natuurbehoud. Babydieren zijn publiekstrekkers, maar deze projecten – opgezet onder het mom van het behoud van soorten – leiden onvermijdelijk tot een overschot aan minder ‘schattige’ volwassen dieren, die dierentuinen regelmatig verhandelen, uitlenen, verkopen of ruilen zodra ze ze niet meer willen.
Giraffen in gevangenschap sterven niet vaak van ouderdom. Er zijn sterke aanwijzingen dat veel dierentuinen ‘overtollige’ dieren ‘afvoeren’ door ze te doden of te verkopen aan onethische handelaren in exotische dieren. Dit werd in 2014 onder de aandacht gebracht toen er verontwaardiging uitbrak nadat Marius, een giraffe van 18 maanden, werd vermoord door de dierentuin van Kopenhagen en aan leeuwen werd gevoerd omdat hij als nutteloos werd beschouwd voor het fokprogramma.
Het argument om giraffen in dierentuinen te houden voor educatieve doeleinden is ook niet genoeg. Het zien van gefrustreerde, depressieve en vaak gekke dieren – velen van hen duizenden kilometers verwijderd van hun ware thuis, gestrand in een kouder klimaat – die constant ijsberen, wiegen of cirkelen leert kinderen niets over het natuurlijke gedrag van dieren. We nemen onze kinderen toch ook niet mee naar gevangenissen om over menselijk gedrag te leren? Ze kunnen veel waardevollere en inspirerendere lessen leren door virtuele schoolreisjes te maken, natuurdocumentaires te bekijken waarin wilde dieren worden getoond waar ze thuishoren of door IMAX-films zoals Born to Be Wild te bekijken.
De enige effectieve en duurzame manier om bedreigde soorten te helpen is door hun natuurlijke omgeving te beschermen, maar de bijzonder dure fokprogramma’s van dierentuinen leiden geld weg van echte natuurbehoudprojecten. Wat heeft het uiteindelijk voor zin om dieren te fokken als ze geen leefomgeving meer hebben om naartoe te gaan?
PETA vraagt iedereen die echt geeft om giraffen en om alle andere individuen die levenslang opgesloten zitten in dierentuinen om nooit dergelijke ‘attracties’ te bezoeken en in plaats daarvan te doneren aan campagnes die dieren in hun natuurlijke omgeving beschermen.
